Będziesz miłował i będzie mi... bolało. I tak się już po prostu będzie działo. Więc porzuć wysiłki, na nic ten smutek. Żaden z tego przyjdzie nam skutek. Tak kochaj zwyczajnie i raduj czym jest. I machnij swą ręką, że trącał to pies.
Szukała swojego miejsca nad ziemią. Nieklawo do granic przyzwoitości jest na gruncie rzeczywistości. Przekłamana jest gramatyka pierwszego zdania - co zdaje się przeszłym, boleśnie jest teraźniejszym, a wysoce prawdopodobnie czasem nieskończonym być będzie. Tak już ma. Tak sobie... przędzie?
Posiadam szeroką niewiedzę ogólną. Ilekroć sobie to uświadamiam, trochę się wstydzę. Dostrzegam też jednak, z drugiej jakby w tym strony, pewien potencjał... szczęścia.
Nie mam siły nie spać i nie mam siły spać. Najbardziej nie mam siły nie zjeść czekoladowego królika z dzwoneczkiem na szyi. Z tego ostatniego postaram się zrezygnować.