szaro na białym

Był sobie Władek, który wkurwił wszystkich, Jednym źle zrobił, innym zaś kto wie.  I wszyscy na Władka, bo Władek nas wkurwił, I nikt już nie będzie bawić się z nim lubił. Władek jest jeden, wszystkich są miliony, Jak to możliwe, że jest on nieustraszony? To zagadka co zgadnąć ją przyjdzie nam po czasie. Plując zaciekle w przód pomyśl tylko bracie,  że nie baczysz kto zewsząd dokłada zachodu i kończy się czas tak mleka jak miodu.  Że pluje się to jasne, i że kierunek jest zasadny,  I swoich zmęczył przecież Władek nad-wszechwładny.  Czas Władka rozliczy, znów uśpi miliony.  Kto za Władkiem przyjdzie znów, nieustraszony?

Depresjoniści, niech Wam się ziści: sen o świetności ryba bez ości  nie od święta róża bez kolca nieschnąca raz oczy widzące uszy słyszące parami człowiek człowiekowi człowiekiem niech umie niech Wam lekką będzie praca co prócz kołacza nic i niech pęknie serce świata co głową w nie bez końca i nic  i niech będzie więcej słońca.  *depresjonizm - nurt w sztuce charakteryzujący się czuciem nad, widzeniem poza, okazywaniem nie wprost, milczeniem nie w porę. Artyzm podwarstwowy. Sarkastyczny. Często nieodkryty. Prawdolubny. Mało wesoły. Zaszyty. 

Nie umiem w świat. Dotarło. Z materią się nie dogadujemy.  Niby lubimy, ale zupełnie nie ja tu rządzę.  Wymyka mi się rąk.  Z moich obserwacji wynika, że żeby nad nią zapanować trzeba zapomnieć o człowieku.  Nie umiem o człowieku.