Nie umiem w świat
Nie umiem w świat. Dotarło. Z materią się nie dogadujemy.
Niby lubimy, ale zupełnie nie ja tu rządzę.
Wymyka mi się rąk.
Z moich obserwacji wynika, że żeby nad nią zapanować trzeba zapomnieć o człowieku.
Nie umiem o człowieku.
Który dałeś i zabrałeś
... , który dałeś wiele, oddaję ci wdzięczności nie mniej nie więcej niż wzięłam siebie pewności. Poznać się dałeś z dobrej strony. Tę chciałabym zabrać w drogę, doprawdy, póki mogę. Poznałam dobrze ciebie, siebie zapomniałam. Dziś przyglądam się z boku, uspokojona, wiedzą wiedziona, że ofiara owocna. Spełniona. Kościele , co zabrałeś tak wiele, dziś być dla ciebie nie umiem, bo (nie) rozumiem.
Komentarze
Prześlij komentarz