-
Z jakiegoś powodu od czasu do czasu nachodzi mnie chęć posortowania grona znajomych w świecie wirtualnym.
Za każdym razem spoglądam na te momenty z przerażeniem. Ciężkim do sprecyzowania, bo nie wiem, czy powodowane sytuacją zewnętrzną i może usprawiedliwiającą nieszczęsną chęć, czy faktem, że ma miejsce w ogóle we mnie taka przestrzeń.
Dzień, w którym pójdę za tym pragnieniem uznaję już dziś za porażkę.
Albo świata, albo osobistą.
Lub jedno i drugie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Który dałeś i zabrałeś

-
... ,  który dałeś  wiele,  oddaję ci wdzięczności nie mniej nie więcej niż wzięłam siebie pewności. Poznać się dałeś z dobrej strony.  Tę chciałabym zabrać  w drogę,  doprawdy, póki mogę.  Poznałam dobrze ciebie,  siebie  zapomniałam.  Dziś przyglądam się z boku,  uspokojona,  wiedzą wiedziona,  że ofiara owocna.  Spełniona.  Kościele ,  co zabrałeś tak wiele,  dziś być dla ciebie nie umiem, bo (nie) rozumiem. 
Czytaj więcej

Rozmowy z i

-
Swej przeciętności się boję Swej przeciętności się lękam i przed przeciętnością uciekam, i pod przeciętnością pękam. W przeciętny poranek mej codzienności z nagła poczęła się we mnie myśl nie dająca spokoju - dreszcz, jak brzmi to przeciętnie. Jadę z innymi tramwajem idę z innymi ulicą, nadziwić się nie mogę, że oni tego nie widzą. 
Czytaj więcej