życie po życiu

-
Wstań z podłogi no. Tak, da się. Powietrze się nagle aż tak nie roztyło, żeby nie dało się podnieść.
Leżysz, jakby Cię ktoś na nią wylał. To żałosne.
Jeszcze 5 minut? Wiesz, ile można zrobić w 5 minut? Można... jak się chce, to można świat do góry nogami przewrócić.
Wstań, lepiej nie będzie. Możliwe, że i gorzej nie. Ale losu lepiej nie prowokować - lubi udowodnić co innego.
Powoli, może najpierw jedną rękę ołowianą spróbuj. Paluszek jeden?
Dobrze, spróbujemy znowu jutro.
Kocyk ci dam tylko, bo może zmarzniesz. Mróz, chłód taki w domu przez to...i też, bo gołe ściany tu tylko po fatamorganie zostały.
Ale jutro już wstań...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Który dałeś i zabrałeś

-
... ,  który dałeś  wiele,  oddaję ci wdzięczności nie mniej nie więcej niż wzięłam siebie pewności. Poznać się dałeś z dobrej strony.  Tę chciałabym zabrać  w drogę,  doprawdy, póki mogę.  Poznałam dobrze ciebie,  siebie  zapomniałam.  Dziś przyglądam się z boku,  uspokojona,  wiedzą wiedziona,  że ofiara owocna.  Spełniona.  Kościele ,  co zabrałeś tak wiele,  dziś być dla ciebie nie umiem, bo (nie) rozumiem. 
Czytaj więcej

Rozmowy z i

-
Swej przeciętności się boję Swej przeciętności się lękam i przed przeciętnością uciekam, i pod przeciętnością pękam. W przeciętny poranek mej codzienności z nagła poczęła się we mnie myśl nie dająca spokoju - dreszcz, jak brzmi to przeciętnie. Jadę z innymi tramwajem idę z innymi ulicą, nadziwić się nie mogę, że oni tego nie widzą. 
Czytaj więcej