który ja to ja/ a cóż oni winni?

-
Najbliższych z reguły wybieramy sobie na osoby, które doświadczą cierpienia z naszej strony. Tak się po prostu naturalnie dzieje. Bo co? Mówię oczywiście o nas, furiatach, ale pewnie i niejednemu z chłodniejszym temperamentem się zdarzy wylać jakiś syf na kogoś z rodziny, przyjaciół, kto przypadkiem znalazł się na linii ognia. I teraz pytanie: który to jest ten prawdziwy ja? Frustrat, który nie widzi w danym momencie nic poza czubkiem swojego nosa, czy osoba z głębokim pragnieniem czynienia dobra i wylewania już tym razem przysłowiowej tęczy dookoła własnej osi?
Jak tu znaleźć w sobie odwagę bycia najlepszym wtedy, kiedy ci wszyscy obcy ludzie nie mają do nas dostępu, kiedy nie musimy się uśmiechać, a możemy wszystko? I żeby wtedy właśnie jakoś się tak cieplej obejść z drugim człowiekiem? Zamiast krążyć w przestrzeni myśląc, kręcąc, przeżywając, a nic nie robiąc. Bo nie tylko rani to, co się powie, ale chyba może być bolesne też, że brakuje komunikatu, gestu pozytywnego... czegoś ciepłego dla kontrastu z szarą aurą za oknem... Jakoś tak dzisiaj... ciężkie refleksje

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Który dałeś i zabrałeś

-
... ,  który dałeś  wiele,  oddaję ci wdzięczności nie mniej nie więcej niż wzięłam siebie pewności. Poznać się dałeś z dobrej strony.  Tę chciałabym zabrać  w drogę,  doprawdy, póki mogę.  Poznałam dobrze ciebie,  siebie  zapomniałam.  Dziś przyglądam się z boku,  uspokojona,  wiedzą wiedziona,  że ofiara owocna.  Spełniona.  Kościele ,  co zabrałeś tak wiele,  dziś być dla ciebie nie umiem, bo (nie) rozumiem. 
Czytaj więcej

Rozmowy z i

-
Swej przeciętności się boję Swej przeciętności się lękam i przed przeciętnością uciekam, i pod przeciętnością pękam. W przeciętny poranek mej codzienności z nagła poczęła się we mnie myśl nie dająca spokoju - dreszcz, jak brzmi to przeciętnie. Jadę z innymi tramwajem idę z innymi ulicą, nadziwić się nie mogę, że oni tego nie widzą. 
Czytaj więcej