nie wiesz

-
Jeśli martwi mnie niepewność, czy do ktoś to w ogóle odbiera, co piszę, to co mają powiedzieć ludzie, którzy mówią do żywego człowieka i mają taką samą gwarancję kontaktu, co ja tutaj?
Żywią nadzieję, czasem całe życie, bez potwierdzenia, że dotarło.
Albo mają pełną świadomość, że kontakt został zerwany.
Tak naprawdę się dzieje. To się nazywa zwykle samotność we dwoje, ale chyba może być i we więcej.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Który dałeś i zabrałeś

-
... ,  który dałeś  wiele,  oddaję ci wdzięczności nie mniej nie więcej niż wzięłam siebie pewności. Poznać się dałeś z dobrej strony.  Tę chciałabym zabrać  w drogę,  doprawdy, póki mogę.  Poznałam dobrze ciebie,  siebie  zapomniałam.  Dziś przyglądam się z boku,  uspokojona,  wiedzą wiedziona,  że ofiara owocna.  Spełniona.  Kościele ,  co zabrałeś tak wiele,  dziś być dla ciebie nie umiem, bo (nie) rozumiem. 
Czytaj więcej

Rozmowy z i

-
Swej przeciętności się boję Swej przeciętności się lękam i przed przeciętnością uciekam, i pod przeciętnością pękam. W przeciętny poranek mej codzienności z nagła poczęła się we mnie myśl nie dająca spokoju - dreszcz, jak brzmi to przeciętnie. Jadę z innymi tramwajem idę z innymi ulicą, nadziwić się nie mogę, że oni tego nie widzą. 
Czytaj więcej