Po...

-
Poezją można
nazwać takie poranki, kiedy oko budzi drugie mrugnięciem tylko, kryjąc się zawzięcie przed blaskiem, co spać nie daje.
I można też
nazwać takie małe rzeczy, drobiazgi takie, co to je można znaleźć tylko, jak się bardzo postarać.
Poezją można
te chwile, tej samotności, kiedy człowiek zamknięty siedzi w bańce wypełnionej ciszą, pękającej jakoś opornie jednak pod naporem wrzasku, co to z jej wnętrza.
I można poezją
prozę życia przepisać i wtedy
życie poezją można
nazwać.
Poezją można wiele wytłumaczyć,
można nią kogoś nawet nakarmić.
Nie przeżyje zbyt długo,
ale może mu będzie lżej.

Z głodu umierać.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Który dałeś i zabrałeś

-
... ,  który dałeś  wiele,  oddaję ci wdzięczności nie mniej nie więcej niż wzięłam siebie pewności. Poznać się dałeś z dobrej strony.  Tę chciałabym zabrać  w drogę,  doprawdy, póki mogę.  Poznałam dobrze ciebie,  siebie  zapomniałam.  Dziś przyglądam się z boku,  uspokojona,  wiedzą wiedziona,  że ofiara owocna.  Spełniona.  Kościele ,  co zabrałeś tak wiele,  dziś być dla ciebie nie umiem, bo (nie) rozumiem. 
Czytaj więcej

Rozmowy z i

-
Swej przeciętności się boję Swej przeciętności się lękam i przed przeciętnością uciekam, i pod przeciętnością pękam. W przeciętny poranek mej codzienności z nagła poczęła się we mnie myśl nie dająca spokoju - dreszcz, jak brzmi to przeciętnie. Jadę z innymi tramwajem idę z innymi ulicą, nadziwić się nie mogę, że oni tego nie widzą. 
Czytaj więcej